To έργο του Γιώργου Γυπαράκη διαπνέεται από μια διάθεση ποιητικού μετασχηματισμού αντικειμένων και υλικών της καθημερινής ζωής που κατορθώνουν να προβάλουν τον παράδοξο, υβριδικό και παιγνιώδη τρόπο με τον οποίο συναθροίζονται στο σύγχρονο δομημένο περιβάλλον, με τη σειρά του τίθεται στη βάσανο ενός διαρκούς επανασχεδιασμού. Αναπτύσσει μια διαλογική σχέση με τα έργα του ως αποτέλεσμα της αδιατάρακτης συγκέντρωσης σε μια χειρωνακτική επιτέλεση παραγωγής του έργου, σε μια διαδικασία που μετατρέπει τον ίδιο τόσο σε εσωτερικό όσο και εξωτερικό παρατηρητή του. 

Το έργο 1 sec (1 δευτερόλεπτο) είναι κατασκευασμένο από σύρμα οικοδομής. Αφορμή για την πραγματοποίηση του στάθηκε η παρατήρηση πως τα δεδομένα ενός ολόκληρου πολιτισμού κωδικοποιούνται αλλεπάλληλα, πως οι καθημερινές συνήθειες, οι συναναστροφές ή οι καταναλωτικές και άλλες προτιμήσεις καταχωρούνται και εικονοποιούνται μεσα σε αλγόριθμους και γραφικές παραστάσεις που ανάγουν την πραγματικότητα της ζωής σε τιμές στο χρόνο. 

Ο χρόνος ως βασικό συστατικό της ζωής ψηφιοποιείται και αναλύεται, στο πλαίσιο μιας αδιάκοπης καταγραφής. Η «επιτέλεση» κάθε στιγμής παίρνει μια τιμή στο χρόνο που επιφέρει όμως την απώλεια της πραγμτικής βίωσής της. 

Στο έργο αναπαρίσταται αναλογικοποιημένο το γράφημα μιας κυματομορφής, το απτό δηλαδή στερόγραμμα ενός στιγμιότυπου στον ελάχιστο χρόνο του δευτερολέπτου. Ο ελάχιστος αυτός -«αβίωτος» σε φυσιολογικές συνθήκες- χρόνος για τον άνθρωπο διευρύνεται συνειδητά προκειμένου να δοθεί έμφαση στο βίωμα του τώρα. 

Μέσα στον ελαχιστο αυτό χρόνο συμπυκνώνπνται σκέψεις, ιδέες, ήχοι αρώματα, και τόσα ακόμα, η ποιότητα των οποίων είναι αδύνατον να καταγραφεί στο σύνολό της, καθώς τούτη η συνεχής κωδικοποίηση της καθημερινής ζωής είναι καταδικασμένη για να παραμείνει ατελής. 

​

Κώστας Χριστόπουλος, επιμελητής έκθεσης «Θεωρήματα», ΕΜΣΤ.