Boda mate, που σημαίνει μητέρα του υγρού στοιχείου, είναι το πραγματικό όνομα του ποταμού Βοϊδομάτη στο Μέτσοβο. 

Ο τίτλος του έργου κάνει λογοπαίγνιο με το εμπορικό σήμα της γνωστής εταιρείας οικιακού εξοπλισμού moda bagno.

 

---

​

Ο Γιώργος Γυπαράκης εμφανίζεται δυναμικά στην ελληνική εικαστική σκηνή της δεκαετίας του 1990 με εγκαταστάσεις που αντλούν στοιχεία από φυτικούς οργανισμούς της φύσης, κορμούς, δένδρα, κλαδιά, ρίζες, δημιουργώντας οργανικές, γλυπτικές, ανάλαφρες φόρμες. Οι ενεργειακές μορφές της φύσης, φωτιά, νερό, θερμότητα, παραπέμπουν στους αόρατους ενυπάρχοντες νόμους της. Συχνά αναδεικνύονται οι ενδογενείς μηχανισμοί που ενεργοποιούν τις κινητήριες, ζωοποιές δυνάμεις της φύσης.

Η συσσωρευμένη ενέργεια εκδηλώνεται με την εμφάνιση κίνησης, ήχων, φωτός, οσμών, νερών, κινητοποιώντας όλες σχεδόν τις αισθήσεις. Τα περιβάλλοντα που δημιουργεί ο καλλιτέχνης στηρίζονται σε συνειρμικές σχέσεις ανάμεσα στο όνειρο, τη φαντασία και τον «απόντα» άνθρωπο. Οι εικόνες του είναι ανάλαφρες, συχνά ευάλωτες και βαθιά ριζωμένες στις αέναα ολιστικές διαδικασίες της φύσης και της ζωής.

Το έργο της έκθεσης συνδυάζει με χιούμορ και ευαισθησία τη σχέση της φύσης, της παράδοσης και της σύγχρονης ζωής. Το ονομάζει by boda mate, κλείνοντας το μάτι στη σχέση του με το «moda bagno» και ταυτόχρονα, στην ονομασία του ποταμού Βοϊδομάτη, που προέρχεται από το νερό-μάνα. Παρουσιάζει μια εγκατάσταση με μια δαφανή, πολυεστερική μπανιέρα, η οποία στηρίζεται σε ένα μεγάλο βότσαλο για βάση και μερικά άλλα βότσαλα τριγύρω. Στο γείσο της μπανιέρας, απέναντι ακριβώς από τη θέση του λουόμενου, τοποθετεί μια μικρή τηλεόραση 14 ιντσών, όπου προβάλλεται βίντεο από λήψεις γάργαρου, τρεχούμενου νερού. Η μπανιέρα και το boda mate/Moda bagno συνειρμικά ακουμπούν σε κάτι ανάμεσα στο σύγχρονο «επιβεβλημένο» ντιζάιν και στην ομορφιά και στην ωραία αίσθηση που φτάνει στο σπίτι μας. Οι λήψεις του νερού προέρχονται από ένα συγκεκριμένο σημείο του Βοϊδομάτη, τις κολυμπήθρες, όπου υπάρχει ένα φράγμα, ένας τοίχος που χωρίζει την κοίτη, και επίσης, ένα άνοιγμα σαν πόρτα που επιτρέπει τη ροή του νερού.

Ενδεχομένως το σημείο εκκίνησης του έργου να βρίσκεται στη θέαση της συγκεκριμένης εικόνας, στα μάτια του νεαρού καλλιτέχνη η πόρτα του φράγματος θύμισε πόρτα σπιτιού από όπου περνά το νερό. Σαν ένα σουρεαλιστικό σπίτι, που από την πόρτα του ξεπετάγονται νερά σε συνεχή ροή. Μια αντλία «βοηθά» το νερό να χύνεται από την τηλεόραση. Η κίνηση του νερού περνά μέσα από την τηλεόραση, ακριβώς πάνω από την τρύπα της μπανιέρας. Είναι, από τη μία, η σχέση μας με τη δήθεν απόλαυση του μπάνιου, που παραπέμπει στο τεχνητό, το τζακούζι, «επιβάλλεται να έχουμε στο σπίτι μας, και, από την άλλη, η γοητεία της αυθεντικής ροής και δύναμης της φύσης.

Η ιδέα του πώς ο άνθρωπος προσπαθεί μέσα από το ντιζάιν να εξωραϊσει το αστικό του περιβάλλον.

 

Λίνα Τσίκουτα-Δεϊμέζη 

​​