Η κεντρική ιδέα για τη διαμόρφωση του σκηνικού χώρου τοποθετεί την εξέλιξη της μυθοπλασίας στο βυθό, στο σκοτεινό, αδιάβατο βάθος της συνείδησης, στο υποσυνείδητο.

Ο Καλιγούλας εγκλωβίζει στο βυθό όλους τους χαρακτήρες του έργου, οι οποίοι φαίνεται να δρουν έχοντας απωλέσει κάθε υπόνοια συνείδησης. Ο μοναδικός ήρωας που έχει συνείδηση είναι ο Χαιρέας. Ο Χαιρέας, μέσω του φινιστρινιού στην πόρτα του πλυντηρίου, ως ένα αλλόκοτο συμβολικό περισκόπιο, εποπτεύει την επιφάνεια της θάλασσας που ορίζει την έξοδο από το υποθαλάσσιο υποσυνείδητο, τον φαντασιακό, υπόγειο κόσμο.

Ο σκηνικός χώρος ορίζεται από τρία τελάρα, τα οποία επενδύονται με αλλεπάλληλες σχοίνινες θηλιές. Το μπροστινό τμήμα της θηλιάς χρωματίζεται λευκό ενώ το πίσω κόκκινο. Κατά τη διάρκεια του έργου το λευκό χρώμα διαδέχεται το βαθύ κόκκινο  η σκηνή σταδιακά ματώνει.

Τα αντικείμενα υποδύονται ρόλους.

Το κρεβάτι του Καλιγούλα, οριοθετεί τον φαντασιακό χώρο όπου προβάλλεται η σκοτεινή, ονειρική πραγματικότητα του πρωταγωνιστή. Λαμβάνοντας μια σειρά από εναλασσόμενες εκδοχές συνειρμικών ρόλων γίνεται μονοπάτι, διάδρομος, τραπέζι, κάθισμα. Πάνω σε αυτό οι ήρωες ξαπλώνουν, περπατούν, κάθονται, δειπνούν.

Τα κοστούμια-στολές αποκαλύπτουν, υπερ-βάλλουν τον χαρακτήρα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του υποδυόμενου ρόλου των πρωταγωνιστών. Οι ήρωες φορούν στολές από πολύχρωμη, φωσφορίζουσα σιλικόνη και γυαλιστερά βινύλια που παραπέμπουν σε ένα χρονικό fusion με αναφορές σε αλλοτινές εποχές και κινηματογραφικές εικόνες.

Ο θεατής εμβυθίζεται σε μία άχρονη δραματουργία, σε φανταστικές εικόνες και παραστάσεις που ενσαρκώνουν τις αμυδρές συνειδητές ή ασυνείδητες ανθρώπινες επιθυμίες.

​

​

σκηνικά & κοστούμια / stage design & costumes

​

​

​

​