Το καθημερινό αντικείμενο παίρνει ζωή και αποκτά ανθρώπινες συνήθειες και αδυναμίες. 

Μια απλή καρέκλα ξεφυλλίζει το βιβλίο που διηγείται την ιστορία της.

Με έναν εντελώς αναπάντεχο ελιγμό ανασηκώνει το πόδι της για να γυρίσει τις σελίδες ενός βιβλίου με θέμα την ιστορία του βιομηχανικού επίπλου.

 

Οι έντονοι ρυθμοί της παραγωγής χρηστικών αντικειμένων σε συνδυασμό με την τάση για στυλιστική διαφοροποίηση, που συχνά κάνει αναγκαία το ίδιο το lifestyle, φτιάχνουν αναλώσιμα προϊόντα με σύντομο popularity.

Την ίδια στιγμή που έρχεται στην αγορά μία φρέσκια κατασκευαστική πρόταση, αντικαθίσταται από μία άλλη παρόμοια με άλλο όνομα και άλλη οπτική ταυτότητα. Κάθε νέο σχέδιο γίνεται η απατηλή ενθύμιση του προηγούμενου.

Το πρεστίζ των ντιζάιν αντικειμένων οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα έχουν τοποθετηθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινωνικής ζωής.

Το αντικείμενο, που είχε μία άπιαστη αίγλη προτού αποκτηθεί, γίνεται αυτόματα «κοσμικό» την στιγμή που φτάνει να «κατοικήσει» μαζί μας.

 Εντωμεταξύ, κάποιο άλλο αντικείμενο ήδη λαμβάνει τη θέση του, αιτούμενο κι αυτό με τη σειρά του μία στιγμή επευφημίας.

​