"Όταν βρέθηκα το 2000 στο Πεκίνο, ένας νέος μαθητευόμενος ζωγράφος μου έδειξε με περηφάνεια το σχέδιό του,  που στην πραγματικότητα ήταν μια ζωγραφική απόλυτα πιστή σε αυτή του δασκάλου του. Όσο εμείς αντιλαμβανόμαστε την αντιγραφή ως ελάττωμα, οι Κινέζοι, ακόμη και σήμερα, δεν ψάχνουν την πρωτοτυπία. Αντιγράφουν τους δασκάλους τους, αναζητώντας την αυτοβελτίωση μέσα στην τεχνική αρτιότητα. Με την ίδια περηφάνεια τοποθετούν στα εργοτάξια των υπερκτηρίων τους φωτεινές επιγραφές που διαφημίζουν το χτίσιμο του «νέου» κόσμου. Η Κίνα έπαψε να αντιγράφει τον εαυτό της και έστρεψε το ενδιαφέρον της στη Δύση που συνεχίζει κι αυτή να επενδύει στις συνήθειες και στο «εξωτικό» πνεύμα της Ανατολής. Επιστρέφοντας στην Αθήνα διαβάζω το “Made in China” παντού. Τι σημαίνει πραγματικά το “Made in China”; Αντιγραφή, απομίμηση, χειρωνακτική υπερβολή ή πνευματικότητα;"

Γ.Γ.

​

Δελτίο Τύπου, Θεσσαλονίκη, 2006