Συνδυάζοντας μεταβιομηχανικά φυσικά υλικά, ο Γιώργος Γυπαράκης δημιουργεί γλυπτά και εγκαταστάσεις που συχνά διεγείρουν τις αισθήσεις και υποβάλλουν τον θεατή σε εικόνες του αυνείδητου. Ο κύκλος της ζωής, ο μύθος και οι φανταστικές ιστορίες, καθώς και το δυαδικό σύστημα του δυτικού τρόπου σκέψης, αποτελούν ορισμένα από τα θέματα των έργων του.

Το έργο Nocturnal Landscape [Νυχτερινό Τοπίο] είναι μια γλυπτική εγκατάσταση που πραγματεύεται το πέρασμα από την παρθενία στην ενηλικίωση. Το παιδκό σώμα ενός κοριτσιού παρουσιάζεται να αιωρείται, αποκομμένο πλέον από το εφηβικό του κρεβάτι, αφήνοντας πίσω την παιδική αθωότητα. Η μακριά πλεξούδα της κόβεται απότομα και το κορίτσι απελευθερώνεται από τον ομφάλιο λώρο της πρώιμης εφηβικής ηλικίας.

Το ημίφως και το φεγγαρόφωτο, που μοιάζει να αντανακλά στα μαλλιά του κοριτσιού, ενισχύουν την αίσθηση του ονειρικού τοπίου και της μαγείας που αποκαλύπτει η εγκατάσταση. Η σχισμή του μαξιλαριού που παρουσιάζεται κοντά στο κρεβάτι, παραπέμπει σε γυναικείο αιδοίο και φανερώνει μία βιαη τομή. Ο καλλιτέχνης αφηγείται τη μετάβαση από την εφηβεία στην ωριμότητα, καθώς και τον φόβο και τη σκληρότητα που εμπεριέχει η μετάβαση αυτή. Στο έντονα αφηγηματικό αυτό έργο, ο Γυπαράκης πραγματεύεται το υλικό και το άυλο, την ψυχή και το σώμα, τη θάλασσα και τη γη, τη γοητεία και τη δυσκολία, την αθωότητα και την ωρίμανση.

Δάφνη Βιτάλη, ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια ΕΜΣΤ